บทที่ 40 อิสรีย์มาที่บริษัทและก่อความวุ่นวาย

อรวินท์จ้องเขม็งไปที่เขา ริมฝีปากแดงเม้มแน่น ท่าทางเหมือนอยากจะด่ากราดแต่ก็ไม่กล้า

เจตน์เห็นท่าทางนั้นก็อดขำไม่ได้ "คุณไปหาลูกได้แล้ว แต่ดูเวลาด้วยนะ อย่าอยู่นานเกินไป"

วินาทีต่อมา เขาโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ ประตูบานใหญ่ที่ปิดสนิทก็เปิดออก

เขาปรายตามองอรวินท์แวบหนึ่ง ก่อนจะหันหลังเดินก้าวยาวๆ เข้าไปข้าง...